محمد بن ابى سعید بن عقیل

محمد بن ابی سعید بن عقیل

بنا به نقل ابصارالعین پنج نفر از شهدای کربلا به سن بلوغ نرسیده بودند، یکی از آنان محمد بن ابی سعید بن عقیل بوده که هفت سال داشته است. بنا به نقل مرحوم مامقانی وقتی امام حسین علیه السلام به زمین افتاد و دشمن به خیمه ها حمله ور شد، محمد بن ابی سعید از خیمه بیرون آمده بود که بدست لقیظ بن ایاس یا (یاسر) جهنی به شهادت رسید.

محمد بن ابی سعید از شهداى بنی هاشم در روز عاشورا است و نامش در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است.

مادر محمد، ام ولد (کنیز) و پدرش ابی سعید نام داشته و مشهور است که مانند پدرش عقیل علیه السلام حاضر جواب و لطیفه‌گو بوده به طوری که عبدالله بن زبیر را در مجلس معاویه طی مناظره ای به ستوه آورد.

روزی حضرت امام حسن علیه السلام بر معاویه وارد شد و عبدالله بن زبیر آنجا بود، معاویه دوست می داشت که رجال قریش را تحریک کرده در میان آن‌ها ایجاد دشمنی کند، به این منظور از امام حسن علیه السلام پرسید: ای ابامحمد! علی بزرگتر بود یا زبیر (تا آن دو را به یاد جنگ جمل تحریک نماید).

امام علیه السلام فرمود: سن آن‌ها به یکدیگر نزدیک بوده و علی علیه السلام کمی از زبیر بزرگتر بود، خدا علی را رحمت کند.

عبدالله بن زبیر گفت: خدا زبیر را رحمت نماید. ابی سعید بن عقیل که در مجلس بود گفت: «ای عبدالله ناراحت شدی که مردی نام پدرش را به نیکی برد و برای او از خدا طلب رحمت کرد؟

- عبدالله، من هم برای پدرم زبیر طلب رحمت کردم.

- ابوسعید: مگر زبیر را مانند و کفو علی علیه السلام می دانی؟

- عبدالله: مگر زبیر از علی چه کم دارد؟ هر دو از قریش اند و هر دو خواستار خلافت شدند و کار هیچ یک به آخر نرسید.

- ابوسعید: از این سخن ناروا درگذر، علی در میان قریش و نسبت به رسول اکرم صلی الله علیه و آله مقامی داشت که تو هم از آن بی خبر نیستی و چون به خلافت برخاست، مهاجر و انصار او را به امامت شناختند و او خود در رأس این دعوت بود. ولی زبیر در زیرفرمان زنی چشم به خلافت دوخته بود و چون دو لشکر در جمل با یکدیگر روبرو شدند، زبیر پیش از آن که حق غالب شود و آن را بپذیرد یا باطل درهم شکسته گردد، آن را رها کرد و پا به فرار نهاد و از جنگ گریزان شد تا آن که مردی فرومایه گردن او را زد و سلاح و جامه اش از تنش بیرون کرده و سر بریده او را آورد، اما علی علیه السلام به همان عادتی که با پسرعمش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در جنگ‌های اسلامی داشت تا آخر کار ایستادگی کرد. پیش رفت، خدا علی را رحمت کند.

- عبدالله بن زبیر (در مقام تعریض به امام حسن علیه السلام) گفت: ای ابوسعید اگر دیگری با من این گونه سخن می گفت جواب خود را می شنید.

- ابوسعید گفت: آن بزرگواری که به او تعریض می کنی، مقامش بالاتر از آنست که با تو طرف صحبت شود.

معاویه آن‌ها را ساکت کرد تا بیش از این به رسوایی او و دوستانش نیانجامد.

پانویس

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، صفحه 1108.